Gwiezdny tarot cz.2

Poprzednio pisałem, co „oko astrologa” dostrzega w kartach tarota: które astrologiczne, planetarne symbole tam się pojawiają. Dziś dokończę moją opowieść.

Księżycowe iluzje

Karta II-Papieżyca, zwana także Wysoką Kapłanką lub podobnie, odpowiada Księżycowi. Księżyc ma naturę, mówiąc z chińska, jin, receptywną, i tym przypomina kobietę. Dlatego na tej karcie rysowana jest dostojna niewiasta, a także półksiężyc i woda, czyli księżycowy żywioł. Prócz Księżyca czuje się w tej karcie także Neptuna, jako że kobieta-papież reprezentuje iluzję, mrzonkę.

Królestwo Wenus

Następna karta, III-Cesarzowa, upostaciowuje drugą „żeńską” planetę: Wenus. W niektórych taliach Cesarzowa jest w ciąży, co jeszcze silniej afirmuje jej kobiecość i seksualność, cechy w astrologii wiązane z Wenus. Ale spodziewanie się dziecka wyobraźnia astrologów łączy z Księżycem, więc Księżyc jest współwładcą tej karty. VI-Kochankowie to także karta wenusowa: Wenus tutaj występuje w swej roli łączenia ludzi i innych istot w pary; powietrzny Amor-Eros sygnalizuje, iż Wenus jest tu w swej postaci aktywnej. Ten Amor ze strzałą to jednocześnie wskazanie na Merkurego.

W karcie XIV-Umiarkowanie też jest duch Wenus, jako równowaga – pamiętajmy, że znak Wagi podlega planecie Wenus. Zarazem w tej karcie działają Merkury (przez skojarzenia z alchemią) i Saturn (jako idea porządku).
Także XVII-Gwiazda jest prawdziwym królestwem Wenus! Wielka gwiazda rysowana na tej karcie to przecież Wenus w swojej fizycznej postaci jako wschodząca Jutrzenka, a dziewczyna nad wodą to ta sama Wenus w swoim ludzkim (lub boskim?) wcieleniu. Ale widać w tej karcie również Księżyc (w postaci wody) i Merkurego (jako ptaka).

Wreszcie karta XXI-Świat przedstawia kobiecą postać, którą może być tylko Wenus. Zarazem jednak akcentowanie w tej karcie porządku i „czworoboczności” wskazuje na Saturna, zaś idea stabilności i mocy kojarzy się ze Słońcem.

Pozostałe planety

W karcie X-Koło Fortuny zawarta jest idea zmienności, przypadku i cykliczności losu. Kojarzy się to z Merkurym, a idea nieoczekiwanej przemiany – z Uranem.  Najbardziej neptunową z kart jest XII-Wisielec. Działanie Neptuna przejawia się poprzez widzenie świata na odwrót, do góry nogami, inaczej niż nakazuje rozum i rozsądek. Stan zawieszenia, oderwania od praktycznej zapobiegliwej krzątaniny – to także Neptun. Samo wiszenie głową w dół było praktyką szamańską, a szamani to przecież „synowie” Neptuna.

Spójrzmy na kartę XI-Moc: ten zwierz-lew, czyli nasza niższa i groźna natura, która powinna być okiełznana, w symbolice planet wyraża się jako Pluton. Zatem tej karcie patronują zarazem Słońce i Pluton. XIII-Śmierć jest kartą uraniczną, ponieważ są tam rysowane odcięte części ciała, co kojarzy się z ideą dekompozycji, rozbicia czegoś na części składowe. W astrologii odpowiada temu Uran. W karcie XIX-Słońce widzimy dzieci – czyli symbole Księżyca. Na rysunku XX-Sądu Ostatecznego jest nie tylko powietrzny anioł, znak Merkurego, ale i otwierająca się ziemia, żywioł w astrologii skojarzony z Saturnem. I to już chyba pełna lista.

Zobaczmy, jak to wygląda w tabeli: