Zodiak i forsa

Kto z nas nie ma­rzy o wiel­kiej for­tu­nie, któ­ra na­gle spad­nie mu z nie­ba. Mieć ku­pę for­sy – to myśl, któ­ra wie­lu lu­dzi pod­nie­ca naj­bar­dziej. Ach, te pie­nią­dze! Na pew­no wiesz, jak je wy­dać, ale czy po­tra­fiłbyś je utrzy­mać i po­mnożyć? Czy umiesz być bo­ga­tym? To także za­leży od gwiazd. Prze­czy­taj więc, jak każdy ze zna­ków zo­dia­ku ra­dzi so­bie z bo­gac­twem... i cze­kaj na for­tu­nę!

Baran
21.03-19.04

Wiel­kie pie­niądze, jeśli się ich na­gle i nie­spo­dzie­wa­nie do­ro­bi, Ba­ran za­mie­rza po­cząt­ko­wo ulo­ko­wać – na czar­ną go­dzi­nę – w szwaj­car­skim ban­ku. Myśl tę jed­nak szyb­ko po­rzu­ca. Bo cóż to za przy­jem­ność ta­ką ku­pę szma­lu ukryć przed świa­tem! Nie byłby so­bą, gdy­by nie po­ka­zał lu­dziom, ja­ki jest bo­ga­ty. Niech do­wie­dzą się o tym i po­zgrzy­ta­ją zęba­mi z za­zdrości i sąsie­dzi zza ścia­ny, i kum­ple z ro­bo­ty. Niech krew za­le­je teściów, szlak tra­fi wszyst­kie ko­bie­ty, któ­re w prze­szłości nie chciały iść z nim do łóżka tylko dla­te­go, że nie śmier­dział gro­szem!

Ba­ran za­cie­ra więc ręce. „Już ja im po­każę” – myśli i za­czy­na bez opa­mięta­nia sza­stać for­są. Kupuje dom­-pałac z ba­se­nem, w ga­rażu sta­wia trzy sa­mo­cho­dy, na traw­ni­ku pry­wat­ny he­li­kop­ter, a pod­sta­rzałą żo­nę pró­bu­je wy­mie­nić na świeżo ko­ro­no­wa­ną Miss Po­lo­nię. O tym, że je­go port­fel nie jest stud­nią bez dna, prze­ko­nu­je się dość szyb­ko. Za­sto­po­wać jed­nak nie po­tra­fi. Nie­ustan­nie wszyst­kim opo­wia­da, ja­ki jest bo­ga­ty, na­dal ży­je po­nad stan i bez­tro­sko za­ciąga dłu­gi na kon­to nie ist­nie­jącej już for­tu­ny. Nic dziw­ne­go, że w końcu lądu­je w więzien­nej ce­li. Tu jed­nak, za­miast wy­ciągnąć z wła­snej głu­po­ty od­po­wied­nie wnio­ski i żało­wać za grze­chy, naj­chęt­niej słu­cha z uwa­gą po­my­sło­wych współto­wa­rzy­szy nie­do­li, któ­rzy mu do­ra­dza­ją, jak zdo­być ko­lej­ne pie­niądze. Oczy­wiście na słu­cha­niu nie poprzestanie, gdy tyl­ko wyj­dzie, bły­ska­wicz­nie doj­dzie do wiel­kiej for­tu­ny! Na jak dłu­go – to już in­na baj­ka.

Byk
20.04-20.05

Choć pie­niądze ko­cha po­nad wszyst­ko, rzad­ko spa­da­ją mu z nie­ba. Może się jed­nak zda­rzyć, że ko­piąc w ogród­ku, na­tknie się rap­tem na zbu­twiałą skrzy­nię pełną sta­rych klej­no­tów. Z wraże­nia przez kil­ka dni nie wie ani na ja­kim świe­cie ży­je, ani jak się na­zy­wa. Zwykle mru­kli­wy, te­raz strasz­li­wie pod­nie­co­ny szcze­rzy zęby do by­le ko­go. Na­wet żo­nie, na któ­rą do­tąd tyl­ko war­czał, pra­wi, jak w na­rze­czeństwie, kom­ple­men­ty. Je­go en­tu­zjazm jed­nak ry­chło gaśnie, a po­ja­wia się tro­ska. Co zro­bić z tym bo­gac­twem? Dać w de­po­zyt do ban­ku, sprze­dać? Ni­gdy w ży­ciu! Zło­dzie­je tyl­ko czy­ha­ją! Na pew­no go okrad­ną, oszu­ka­ją pod­czas trans­ak­cji al­bo – co gor­sza – za­bio­rą wszyst­ko do mu­zeum ja­ko wła­sność państwa! Byk lo­ku­je więc swo­je zna­le­zi­sko w do­brze za­ma­sko­wa­nej ka­sie pan­cer­nej lub in­nej prze­myśl­nej skryt­ce. Otwie­ra ją od wiel­kie­go dzwo­nu tyl­ko po to, by na­sy­cić wzrok bla­skiem kosz­tow­ności. Choć sam oszczędza na wszyst­kim i jest jesz­cze bar­dziej chy­try niż zwy­kle, czu­je się bo­ga­ty i szczęśli­wy. I ta­kim umrze. Na sku­tek swe­go skąp­stwa ni­gdy się nie do­wie, czy je­go klej­no­ty są coś war­te, czy może to zwy­czaj­na ku­pa zło­mu i szkiełek z re­kwi­zy­tor­ni te­atral­nej, któ­ra spło­nęła kie­dyś do­kład­nie w miej­scu, gdzie nie­bosz­czyk zaczął wie­le lat później wy­sie­wać mar­chew­kę.

Bliźnięta
21.05-21.06

Pie­niędzy bra­ku­je im całe ży­cie, a pra­co­wać zbyt ciężko nie lu­bią. Wy­zy­wa­ją więc los, gra­jąc na giełdzie, w ka­sy­nie, na wyści­gach lub uczest­ni­cząc w kon­kur­sach ty­pu „Mi­liard w ro­zu­mie”. Na­wet idąc uli­cą, ga­pią się pod no­gi w na­dziei, że któ­re­goś dnia pod­nio­są z chod­ni­ka czyjś wy­pcha­ny go­tów­ką port­fel. Może się więc zda­rzyć, że w końcu los ob­da­rzy je wiel­ką wy­gra­ną al­bo spad­kiem po krew­nym, o któ­re­go ist­nie­niu zu­pełnie nie wie­działy. 

Gdy­by tyl­ko Bliźnięta miały więcej ro­zu­mu, były­by ustawione do końca ży­cia. Nie­ste­ty, one nie są w sta­nie myśleć o przy­szłości. Jesz­cze te­go sa­me­go dnia z okrzy­kiem „Ży­je się tyl­ko raz” na ustach po­gna­ją do knaj­py w to­wa­rzy­stwie całej ar­mii kom­pa­nów i ko­cha­nek. Od­tąd ich ży­cie za­mie­nia się w nie­usta­jący ban­kiet – szam­pan le­je się stru­mie­nia­mi, wy­na­jęta or­kie­stra przy­gry­wa w dzień i w no­cy, a tłum kel­ne­rów, chłop­ców na po­syłki, ka­mer­dy­ne­rów i szo­fe­rów płasz­czy się przed ni­mi, uprze­dza­jąc każde ich ży­cze­nie. Pie­niądze top­nie­ją, a roz­rzut­ność Bliźniąt – nie.

Sta­wia­ją, fun­du­ją, prze­pi­ja­ją, za­pa­la­ją pa­pie­ro­sy stu­do­la­rów­ka­mi, ob­sy­pu­ją pie­niędz­mi ru­muńskich Cy­ga­nów, a kum­plo­wi z pod­sta­wów­ki fi­nan­su­ją kam­pa­nię wy­bor­czą. Spłu­ka­ne prędzej niż się spo­dzie­wały, nie po­pełnią jed­nak sa­mo­bój­stwa. „Ła­two przy­szło, ła­two po­szło” – wy­tłu­ma­czą so­bie oraz in­nym. Na­dal hu­la­ją, ale już na kon­to „przy­ja­ciół” z cza­sów, gdy for­sy miały jak lo­du. Dama, któ­ra dzięki te­mu, że poży­czyły jej kie­dyś pie­niądze, zro­biła ogrom­ny ma­jątek, z wdzięcz­ności wszyst­ko by dla nich uczy­niła. Ko­le­ga na wy­so­kim sta­no­wi­sku także nie za­po­mni o życz­li­wych Bliźniętach.

Usta­wią je wy­star­cza­jąco do­brze, by do końca ży­cia „pia­sto­wały sta­no­wi­sko”, „re­pre­zen­to­wały” i na brak go­tów­ki nie cier­piały.

Rak
22.06-22.07

Na ogół przędzie cie­niut­ko. Oszczędza, pra­cu­je na dwa eta­ty, poży­cza – i ni­gdy nie star­cza mu do pierw­sze­go. Gdy więc na­gle, ni z grusz­ki, ni z pie­trusz­ki, ciężka for­sa spa­da mu pro­sto z nie­ba, Rak nie wie­rzy wła­sne­mu szczęściu. Szczy­pie się w ra­mię, zaży­wa kro­pel­ki na uspo­ko­je­nie i ob­dzwa­nia bliższą i dal­szą ro­dzi­nę, by po­dzie­lić się ra­do­sną no­wi­ną. Dzie­li się też ze wszyst­ki­mi pie­niędz­mi. Żo­nę ob­sy­pu­je biżu­te­rią, ku­zyn­kom ku­pu­je fu­tra, bra­tan­kom sa­mo­cho­dy, dziad­kom dom let­ni­sko­wy na Ma­zu­rach, a dzie­ci wy­syła na wy­ciecz­kę do Di­sney­lan­du. 

Wieść o tym, że sza­sta pie­niędz­mi na pra­wo i le­wo, roz­cho­dzi się lo­tem bły­ska­wi­cy. Wkrót­ce też ob­le­ga go cały tłum rze­ko­mo spo­krew­nio­nych z nim osób. Nie­któ­re Rak wi­dzi po raz pierw­szy w ży­ciu. Ale ich skar­gi na bie­dę, nie­szczęścia i cho­ro­by tak chwy­ta­ją go za ser­ce, że co i rusz sięga do port­fe­la. Do­pie­ro wi­dok luk­su­so­we­go sa­mo­cho­du, któ­rym przy­je­chał je­den z „ku­zy­nów”, by pro­sić go o wspar­cie, otrzeźwia Ra­ka. Wście­kły, że dał się na­ciągnąć ty­lu cwa­nia­kom, za­my­ka swój kra­mik z pie­niędz­mi i za­czy­na myśleć wyłącz­nie o wła­snych po­trze­bach. Część pie­niędzy de­po­nu­je w ban­ku na czar­ną go­dzi­nę. Za po­zo­stałe ku­pu­je sty­lo­wy dwo­rek w wiej­skiej głu­szy. Ży­je tu bez­tro­sko, gło­sząc ha­sła po­wro­tu do na­tu­ry. Że­bra­ków zaś, gdy któ­ryś od­waży się za­pu­kać do je­go bra­my, szczu­je psa­mi.

Lew
23.07-22.08

Choć pie­niądze, któ­ry­mi od ja­kie­goś cza­su świe­ci ludziom w oczy, po­cho­dzą ze spad­ku lub in­ne­go szczęśli­we­go zrządze­nia lo­su, Lew twier­dzi, że za­wdzięcza je swo­je­mu ge­niu­szo­wi fi­nan­so­we­mu. Zawsze był za­ro­zu­miały i na­dęty, lecz w skó­rze boga­cza prze­cho­dzi sa­me­go sie­bie. Prze­sta­je kła­niać się sąsia­dom, zry­wa kon­tak­ty z każdym, kto nie ma wil­li i sa­mo­cho­du. Swoim dzie­ciom za­bra­nia ba­wić się z „ba­cho­ra­mi” do­zor­cy. 

Czas spędza na po­lu gol­fo­wym, jach­cie al­bo w klu­bie dla fi­nansje­ry, gdzie roz­par­ty w fo­te­lu ćmi cy­ga­ro i wy­gła­sza pew­nym gło­sem idio­tycz­ne uwa­gi na te­mat no­wo­jor­skiej giełdy. Co do te­go, że ry­chło po­mnoży odzie­dzi­czo­ny ka­pi­tał, Lew nie ma żad­nych wąt­pli­wości. Każde­go dnia przed zaśnięciem pla­nu­je, jak to będzie in­we­sto­wał w roz­ma­ite przed­sięwzięcia i za­cie­kle wal­czył z kon­ku­ren­cją. 

Z myślą o ka­rie­rze na mia­rę Roc­ke­fel­le­ra ku­pu­je dwa kom­pu­te­ry, kil­ka książek na te­mat biz­ne­su i nie­wiel­ką fir­mę znaj­du­jącą się w sta­nie kom­plet­nej ru­iny. Choć pla­no­wał pro­du­ko­wać w niej sa­mo­cho­dy naj­now­szej ge­ne­ra­cji, szyb­ko za­mie­nia ją w fa­bry­kę gu­zi­ków. Wkrót­ce zaś, ze względu na ogrom­ne stra­ty, prze­ra­bia cały biz­nes na stra­gan, w któ­rym je­go małżon­ka za­czy­na sprze­da­wać śle­dzie. 

Mi­mo że po całej for­tu­nie po­zo­sta­ją tyl­ko nędz­ne reszt­ki, Lew na­dal nie kła­nia się sąsia­dom, pa­li naj­droższe cy­ga­ra, na któ­re idzie poło­wa utar­gu ze stra­ga­nu, nie­ste­ty, pod­upa­da­jące­go co­raz bar­dziej.

Panna
22.08-32.09

Sta­le sfru­stro­wa­na, tyl­ko na­rze­ka, biadoli, opo­wia­da, że wszy­scy ją oszu­ku­ją. Gdy po trzy­dzie­stu la­tach sys­te­ma­tycz­nej gry w tot­ka tra­fi jej się wresz­cie upra­gnio­na szóst­ka, też bia­do­li – tym ra­zem, że pie­niądze przy­szły za późno. Hu­mor do resz­ty psu­je jej wia­do­mość, że oprócz niej dwie in­ne oso­by miały szczęście w lo­so­wa­niu, przez co au­to­ma­tycz­nie jej wy­gra­na zma­lała. Wi­dząc, ile ner­wów kosz­tu­ją Pan­nę wy­gra­ne mi­liar­dy, ro­dzi­na pro­po­nu­je, by dla święte­go spo­ko­ju od­dała jej wszyst­kie pie­niądze. Ta­ki nu­mer jed­nak nie przej­dzie. Mi­mo że cór­ka z dziećmi nie ma gdzie miesz­kać, syn jest bez pra­cy, mąż siód­my rok cho­dzi w tym sa­mym pal­cie, a wnu­czek do­po­mi­na się o ro­we­rek, Pan­na jest nie­ugięta. Za nic w świe­cie nie po­zwo­li, by ktoś uszczk­nął co­kol­wiek z jej pie­niędzy. Skąpa mi­liar­der­ka poży­czy jed­nak... sąsia­do­wi, któ­ry obie­cał zwrot pie­niędzy z na­wiąz­ką, a pó­ki co dał zło­ty ze­ga­rek w za­staw.

Zda­rze­nie to in­spi­ru­je Pan­nę do roz­kręce­nia in­te­re­su, o któ­rym od daw­na ma­rzyła. Za­kła­da w cen­trum mia­sta punkt li­chwiar­ski, czy­li lom­bard. Od­tąd będzie obdzierać ze skó­ry bie­da­ków, bo­ga­cąc się na horrendalnie wy­so­kich pro­cen­tach i cen­nych przed­mio­tach od­da­nych pod za­staw. W swo­im kan­tor­ku za­trud­nia so­lid­ną ob­sta­wę w oba­wie, że ja­kiś zde­spe­ro­wa­ny na­stęp­ca Ra­skol­ni­ko­wa do­bie­rze jej się w końcu do skó­ry. Co­raz bo­gat­sza i co­raz bar­dziej wy­stra­szo­na po­za klien­ta­mi pra­wie nie wi­du­je lu­dzi. Narze­ka na los, któ­ry zwa­lił jej na gło­wę cały ten in­te­res, i chud­nie z za­zdrości, że innym po­wo­dzi się le­piej.

Waga
23.09-22.10

To Wa­ga ku­pu­je całe tor­by mar­ga­ry­ny, za­chęco­na kon­kur­sem „Mi­liard na śnia­da­nie”, skrzyn­ki wi­na – bo obie­cu­ją wy­ciecz­kę do Pa­ryża, pro­szek do pra­nia, że­by tra­fić sa­mo­chód. Po­nie­waż ni­gdy nie wy­gry­wa, po­sta­na­wia przy­naj­mniej raz w ży­ciu za­kręcić w ka­sy­nie kołem ru­let­ki. A że no­wi­cju­sze mie­wa­ją często więcej szczęścia niż wy­traw­ni ha­zar­dziści, może się zda­rzyć, że tym jed­nym ru­chem zgar­nie fu­rę pie­niędzy. O to, co z ni­mi zro­bić, nie bo­li ją gło­wa.

Już na­stęp­ne­go dnia za­cznie bie­gać po skle­pach, sku­pu­jąc wło­skie bu­ty, fran­cu­skie per­fu­my i stro­je z ko­lek­cji dyk­ta­to­rów mo­dy, sa­mo­cho­dy, sprzęt elek­tro­nicz­ny, an­ty­ki, por­ce­la­nę, cen­ne pier­wo­dru­ki i płót­na im­pre­sjo­ni­stów. Po kil­ku mie­siącach go­rącz­ka za­ku­pów nie­co opa­da i Wa­ga za­czy­na się roz­glądać za cie­kaw­szym za­jęciem. Za­pa­lo­na ki­no­man­ka i nie­do­szła ak­tor­ka ze­chce spró­bo­wać szczęścia w fil­mo­wym biz­ne­sie, za­kła­da­jąc wy­twór­nię ckli­wych me­lo­dra­ma­tów. To nie­głu­pie w su­mie przed­sięwzięcie nie przy­no­si jej jed­nak spo­dzie­wa­nych suk­ce­sów.

Otoczo­na tłu­mem li­czących na fil­mo­wą ka­rie­rę ma­cho i aman­tów tra­ci kom­plet­nie gło­wę. Za­miast roz­kręcać fil­mo­wą pro­duk­cję, oce­nia ich urok oso­bi­sty i mu­sku­la­tu­rę. Jed­ne­go lan­su­je, dru­gie­go ob­sa­dza, trze­cie­go usta­wia na pla­nie, czwar­te­go cału­je, ze wszyst­ki­mi sy­pia, i tak w kółko... W końcu któ­ryś z nich, nie­ko­niecz­nie ten su­per­przy­stoj­niak, ale za to ku­ty na czte­ry no­gi, prze­ga­nia kon­ku­ren­tów i przej­mu­je kon­tro­lę nad Wa­gą.

Dzięki nie­mu wy­twór­nia fil­mo­wa za­czy­na wresz­cie przy­no­sić zy­ski, a Wa­ga do końca ży­cia – choć te­raz już w ta­jem­ni­cy przed mężem – uwo­dzi co­raz to młod­szy ak­tor­ski na­ry­bek.

Skorpion
23.10-21.11

Jeśli się na­gle wzbo­ga­ci, można być pew­nym, że je­go ma­jątek po­cho­dzi z ra­bun­ku, prze­my­tu al­bo grub­szej afe­ry go­spo­dar­czej. Z wor­kiem for­sy za­czy­na od zała­twia­nia sta­rych po­ra­chun­ków. Właści­cie­la przed­siębior­stwa, któ­ry zwol­nił go kie­dyś z pra­cy, do­pro­wa­dza do ban­kruc­twa, za­kła­da­jąc kon­ku­ren­cyj­ną fir­mę. Kobie­cie, któ­ra po­rzu­ciła go przed la­ty, wy­syła szka­tułkę z klej­no­ta­mi, a wśród nich ukry­wa ja­do­wi­te­go węża. W dal­szej ko­lej­ności pie­rze swo­je brud­ne pie­niądze i wcho­dzi w bli­skie ukła­dy z ma­fią.

W jej sze­re­gach będzie od­tąd po­mnażał swo­ją for­tu­nę, ściąga­jąc ha­ra­cze od skle­pi­ka­rzy i li­kwi­du­jąc opor­nych w pła­ce­niu. For­sę lo­ku­je w do­my pu­blicz­ne i wkrót­ce sta­je się praw­dzi­wym ce­sa­rzem ka­pi­ta­li­zmu. W do­mu, strzeżo­nym przez uzbro­jo­nych po zęby go­ry­li, trzy­ma ko­lek­cję naj­pięk­niej­szych ko­biet i uni­ka­to­wej bro­ni. W ba­se­nie pi­ra­nie i krwiożer­cze kro­ko­dy­le. Ma­jąc wszyst­ko, cze­go du­sza za­pra­gnie, Skor­pion do­cho­dzi do wnio­sku, że pie­niądze jed­nak szczęścia nie da­ją, a ży­cie bo­ga­cza nie ma naj­mniej­sze­go sen­su. W od­ru­chu de­spe­ra­cji może więc za­pi­sać całą for­tu­nę bie­da­kom lub za­mknąć się w ga­bi­ne­cie i wpa­ko­wać so­bie kul­kę w łeb. Ale naj­częściej – z obrzy­dze­niem – ży­je, po­grąża­jąc się w co­raz bar­dziej od­raża­jącej roz­puście, knowa­niach i in­try­gach... 

Strzelec
22.11-21.12

Ma nie­by­wałe szczęście do ko­biet. Choć na pierw­szy rzut oka nie dała­byś za nie­go zła­ma­ne­go gro­sza, on na­wet dziew­czy­nie z ol­brzy­mim po­sa­giem tak za­wró­ci w gło­wie, że ta od­rzu­ci dzie­sięciu ba­jecz­nie bo­ga­tych kon­ku­ren­tów, by wy­dać się za Strzel­ca bie­da­ka. Za­ko­cha­na w nim po uszy nie będzie miała nic prze­ciw­ko te­mu, by to on dys­po­no­wał jej kon­tem. Już wkrót­ce gorz­ko pożału­je swej lek­ko­myśl­ności. Jej po­sag małżo­nek prze­puści z ułańską fan­ta­zją. Uspra­wie­dli­wiać się będzie tym, że tyl­ko część pie­niędzy przepił i prze­grał w kar­ty. 

Resz­tę bo­wiem uto­pił Strze­lec w ry­zy­kow­nych przed­sięwzięciach i roz­dał ofia­rom wo­jen, trzęsień zie­mi, bied­nym stu­den­tom, eko­lo­gom i fe­mi­nist­kom. Sfi­nan­so­wał na­wet pięć kon­woi z żyw­nością do nie­ist­nie­jące­go na żad­nej ma­pie państwa Ułan­bu­ko, któ­re wy­myślił ja­kiś tęgi cwa­niak, by wy­ciągnąć od nie­go pie­niądze.

Łożąc hoj­nie na po­trze­bu­jących, Strze­lec sądził, że do­cze­ka się sza­cun­ku, me­da­li, a na­wet pre­zy­denc­kie­go fo­te­la i po­mni­ka po śmier­ci. Tym­cza­sem po­rzu­co­ny przez żo­nę, wy­prze­da­ny do ostat­niej ko­szu­li błąka się po uli­cach głod­ny i bez da­chu nad gło­wą. Nie może po­jąć, dla­cze­go nikt nie chce go wspo­móc. Na­wet w przy­tułku, któ­ry nie­gdyś ufun­do­wał bez­dom­nym, nie ma dla nie­go wol­ne­go łóżka!

Koziorożec
22.12-19.01

Wy­grać nie wy­gra, bo boi się ry­zy­ka. Spad­ku nie otrzy­ma, gdyż nie lu­bia­ny przez ni­ko­go jest kon­se­kwent­nie po­mi­ja­ny w te­sta­men­tach. Na wże­nie­nie się w ma­jątek też nie ma szans. Nie po­le­ci na nie­go prze­cież żad­na bo­gacz­ka przy zdro­wych zmy­słach. Je­dy­ne, na co może ewen­tu­al­nie liczyć, to ja­kieś pokaźne od­szko­do­wa­nie lub zwrot ro­do­we­go ma­jąt­ku w ra­mach re­pry­wa­ty­za­cji.

Jeśli nie prze­ga­pi oka­zji, nie­wy­klu­czo­ne, że sta­nie się nie­spo­dzie­wa­nie właści­cie­lem pięciu ka­mie­nic, czte­rech mły­nów i fa­bry­ki my­dła. Ktoś in­ny w ta­kim wy­pad­ku mógłby al­bo wszyst­ko to sprze­dać za ciężkie pie­niądze i uży­wać ży­cia, al­bo sen­sow­nie wy­ko­rzy­stać i zbić jesz­cze więk­szy ma­jątek. Ale Ko­zio­rożco­wi nie przyj­dzie na­wet do gło­wy, by od­re­mon­to­wać wa­lące się do­my i wy­na­jąć je za­gra­nicz­nym fir­mom al­bo urządzić w za­byt­ko­wych mły­nach ka­fej­ki dla tu­ry­stów. W swo­jej fa­brycz­ce będzie na­dal pro­du­ko­wał sza­re my­dło, wy­ko­rzy­stu­jąc nie­miło­sier­nie garst­kę pra­cu­jących tam ro­bot­ni­ków i sam ha­ru­jąc po­nad siły. Szyb­ko stra­ci mło­dość, ner­wy i zdro­wie, dołoży do in­te­re­su mnó­stwo pie­niędzy, a gdy je­go syn nie ze­chce prze­jąć po nim tak kło­po­tli­wej sche­dy, umrze przed­wcześnie na za­wał.

Wodnik
20.01-18.02

Pie­niądze nie są mu właści­wie do ni­cze­go po­trzeb­ne. Ale jeśli już ja­kimś cu­dem wpa­dły do kie­sze­ni, mu­si prze­cież je wy­dać! Sa­mo­cho­dy, jach­ty, szy­by naf­to­we i pięk­ne ko­bie­ty od­pa­da­ją. Ja­ko in­dy­wi­du­um cho­dzące za­wsze z gło­wą w chmu­rach ma­rzy ra­czej o tym, by wy­dać zbiór po­ezji – swo­ich lub do­brze za­po­wia­da­jących się od czter­dzie­stu lat po­etów – al­bo utwo­rzyć fun­da­cję na rzecz adep­tów czar­nej ma­gii, pod­no­sząc tym sa­mym ran­gę nie­do­ce­nia­nej wie­dzy, czy też zbu­do­wać uni­ka­to­we sa­na­to­rium ży­wej wo­dy.

Może też przyjść mu do gło­wy, że­by ku­pić pi­ra­mi­dę Che­op­sa al­bo wy­brać się do źródeł Ama­zon­ki z za­mia­rem stu­dio­wa­nia ży­cia dzikich In­dian. Co­raz to głup­sze i dzi­wacz­niej­sze po­my­sły kłębią się pod czasz­ką Wod­ni­ka. Kła­dzie im kres po­tężna mi­gre­na. Wod­nik zaży­wa kil­ka „ko­gut­ków” i, chcąc od­po­cząć od myśle­nia, nie za­wra­ca już so­bie gło­wy pie­niędz­mi przez okrągły mie­siąc. Gdy któ­re­goś dnia ze­chce z nich w końcu sko­rzy­stać, okaże się, że na śmierć za­po­mniał, gdzie je scho­wał. Mi­ną la­ta, za­nim od­naj­dzie je w końcu – zu­pełnie przy­pad­kiem – w sta­rej ka­na­pie na stry­chu. Lecz nie­ste­ty, mo­le i in­flacja ro­bią swo­je. Do­brze, jeśli Wod­ni­ko­wi wystar­czy na pacz­kę pa­pie­ro­sów i pi­wo.

Ryby
19.02-20.03

Głu­pi ma za­wsze szczęście, a cwa­ne Ry­by, choć wygląda­ją na kom­plet­ną nie­doj­dę, naj­le­piej wie­dzą, jak się w ży­ciu urządzić. Al­bo bo­ga­te ciot­ki i bab­cie za­pi­su­ją im cały swój ma­jątek, al­bo znaj­du­ją żo­nę tak po­sażną, że do końca ży­cia mo­gą leżeć, po­pi­jać i zbi­jać bąki. Na­wet jeśli na za­pro­sze­nie przy­ja­cie­la wsiądą do sa­mo­lo­tu, by spędzić u nie­go week­end we Frank­fur­cie, okaże się, że są mi­liar­do­wym pa­saże­rem na tej li­nii. Ro­bią im zdjęcia, da­ją ogrom­ny bu­kiet i czek na okrągły mi­lion eu­ro!!! Ry­by sta­ran­nie ukry­wa­ją twarz przed fo­to­re­por­te­ra­mi, na­tych­miast wszy­wa­ją pa­pier do ma­ry­nar­ki i przez dwa dni hu­la­ją po knaj­pach ze swym Han­sem – na je­go koszt. 

Opowia­da­ją przy tym – na trzeźwo i po pi­ja­ku – o nędzy, w ja­kiej ży­ją w Polsce. Po po­wro­cie do kra­ju rusza­ją chyłkiem do ban­ku i w ta­jem­ni­cy przed całym świa­tem de­po­nu­ją for­sę na ol­brzy­mi pro­cent. O tych pie­niądzach nie wie na­wet ich dru­ga poło­wa. Jak daw­niej więc odej­mu­je so­bie od ust, by małżo­nek nie był głod­ny. Nie wie też o tym ZUS, któ­ry na­dal wy­pła­ca Ry­bom za­siłek dla bez­ro­bot­nych. Na swo­je nie­szczęście Ryby lu­bią wy­pić. Po trzech kie­lisz­kach jesz­cze się kon­tro­lu­ją, ale po sześciu wszyst­ko wy­chla­pią. Jed­nak ich prze­chwałki na te­mat wiel­kiej for­sy bra­ne są za pi­jac­ki bełkot. W końcu jed­nak znaj­dzie się ktoś, kto wy­tro­pi, że ów mi­liard, z któ­rym Ry­by się zdradziły, rze­czy­wiście ist­nie­je! Na tę wieść ro­dzi­na, któ­ra z wraże­nia przez trzy dni nie może dojść do sie­bie, szyb­ko się otrząsa, ubez­wła­sno­wol­nia Ryby ja­ko nie­po­czy­tal­ne­go al­ko­ho­li­ka i do­bie­ra się do ich pie­niędzy. Ry­bom zaś opła­ca eks­klu­zyw­ną kli­ni­kę psy­chia­trycz­no­-od­wy­ko­wą i czy­ni sta­ra­nia, by z niej już do śmier­ci nie wy­szły.