Gdy rany nie chcą się goić, dokuczają przez wiele miesięcy, a nawet lat, jedyną nadzieją może być ozonoterapia.

Tradycyjne leczenie trudnych ran przebiega zwykle według tego samego schematu – mówi Agnieszka Wójcik, dyrektor Centrum Leczenia Ran Metodą Ozonoterapii ONKOMED w Warszawie. – Najpierw stosuje się maści, a kiedy te nie pomagają, interweniuje chirurg. Rana przysycha na jakiś czas, a potem – na przykład z powodu upału – otwiera się znowu. Tak powstaje błędne koło, w którym pacjent może tkwić bardzo długo. Była u nas kobieta, która miała ranę otwartą przez 23 lata!

Ostatnia deska ratunku
Ozonoterapia to nadzieja dla osób, którym nie pomogło rutynowe leczenie. Metoda została przetestowana w Niemczech. Lekarze doszli do wniosku, że skoro ozonem dezynfekuje się narzędzia do operacji, można to samo zrobić z raną. W Polsce to raczej mało znana metoda, choć pacjentów chcących poddać się zabiegowi jest coraz więcej. – Przychodzą do nas ludzie, którzy „hodują” swoje rany 8, 12 lat, a nawet dłużej – mówi Agnieszka Wójcik. – Ozon to często ostatnia deska ratunku – jest skuteczniejszy w walce z bakteryjnymi infekcjami, ponieważ bakterie się na niego nie uodparniają tak jak na środki farmakologiczne.

Trzy kroki do zdrowia
Terapia ma kilka etapów. – Każdemu pacjentowi pobiera się najpierw wymaz z rany, by dowiedzieć się, jaki rodzaj bakterii uniemożliwia jej zagojenie się – tłumaczy Agnieszka Wójcik. – Potem podaje się ozon na otwartą ranę. W czasie zabiegu kończyna znajduje się w specjalnym foliowym rękawie. Dodatkowo pacjent dostaje kroplówki z ozonem. Równolegle przyjmuje się antybiotyki. Po takiej trójtorowej terapii rany goją się naprawdę szybko. Ale to oznacza na przykład 4 miesiące. Jeśli jednak ktoś „hoduje” ranę przez 8 lat, wcale nie jest to długo. Nawet przy świeżych ranach (które mają 4–5 miesięcy) terapia może trwać od półtora do dwóch miesięcy. Pod koniec, jeśli wszystko przebiega prawidłowo, pacjent leczony jest opatrunkami z oliwy ozonowanej (ozonelli). – Podkreślam, że nie dokonujemy cudów – mówi Agnieszka Wójcik. – Kogoś, kto ma np. zaniedbaną stopę cukrzycową i już zmartwiałe palce, odsyłamy do chirurga lub ortopedy. Jeśli jednak palce są tylko zropiałe, a kości całe, wtedy leczymy. Wśród pacjentów większość stanowią chorzy na cukrzycę, owrzodzenia i odleżyny. Ale w zasadzie każdy może stanąć wobec problemu: – Mieliśmy niedawno młodego pacjenta, który kilka lat wcześniej przeżył ciężki wypadek – opowiada Agnieszka Wójcik. – Jedna z ran nie chciała się zagoić. Chłopak miał gronkowca i dlatego zgłosił się do naszego ośrodka.

W rytm gojenia
W Polsce niewiele ośrodków oferuje ozonoterapię. – Jesteśmy jedyni w województwie mazowieckim – mówi Agnieszka Wójcik. – Przyjeżdżają do nas pacjenci z całego kraju. Leczenie może być nieco kłopotliwe, gdyż zabiegi prowadzone są w rytmie, w jakim zabliźnia się rana. Przez mniej więcej dwa tygodnie podawany jest ozon, potem jest tydzień przerwy na opatrunki z ozonowanej oliwy. A potem powrót do zabiegów. Każda rana zabliźnia się skokowo. Może się zdarzyć, że po początkowym przyschnięciu otworzy się znowu, a potem znowu zacznie się goić. Proces gojenia może się także zatrzymać na jakiś czas. Warto jednak być cierpliwym.

tekst i zdjęcia: Gabriel Maciejewski