Miód boski nektar

Jak najprościej wzmocnić odporność? Jedzmy miód! Jedna łyżka tej pachnącej latem słodyczy jest istnym dobrodziejstwem dla zdrowia. I uwaga! Najważniejszym składnikiem rytuału zapewniającego wierność kochanka.

Aztekowie nazywali go „sprawdzianem odwagi”. Młody wojownik, który chciał założyć rodzinę, musiał najpierw dowieść swojej odpowiedzialności i dojrzałości. Pił magiczny napój ze sfermentowanego miodu i ziół, a następnie szamani poddawali go wielu próbom. Jeżeli się bał, ale umiał swój strach znieść z godnością, dowodził, że jest dorosły i godny płodzenia dzieci.
Słynna Kleopatra kąpała się w mleku zmieszanym z miodem, a grecki filozof Arystoteles uważał go za boski pokarm dla duszy i ciała. Miód towarzyszy nam od tysiącleci i dziś trudno wyobrazić sobie bez niego nasze życie.
Czemu miód jest lepszy od cukru? Bo jego dobroczynne dla zdrowia składniki trafiają wprost do naszego krwiobiegu, z pominięciem procesu trawienia. W miodzie stwierdzono obecność aż 21 pierwiastków cennych dla ludzkiego organizmu, takich jak: wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas i mangan.
Co ciekawe, miód rozpuszczony w płynie działa leczniczo 220 razy silniej niż skoncentrowany. Aby lepiej się wchłaniał, należy rozpuścić go w szklance ciepłej przegotowanej wody, herbaty, ziół lub mleka.

* Niejedno ma imię

Wielokwiatowy: najczęściej sprzedawany, o barwie od jasnożółtej po ciemnoherbacianą. Lekkostrawny, bardzo łagodny, smaczny. Wzmacnia odporność, dodaje energii. Polecany przy przeziębieniach, alergiach, katarze siennym, chorobach serca.

Lipowy: barwy od bardzo jasnej do złotożółtej (może również być z odcieniem zielonkawym – zależy to od składu spadzi, która często towarzyszy tej odmianie miodu). Intensywnie pachnie. Idealny przy bezsenności, kaszlu, objawach grypy, przewlekłych przeziębieniach. Działa uspokajająco, wykrztuśnie i lekko nasennie.

Gryczany: ma ciemnobrązowy odcień, ostrawy smak i wyraźnie pachnie kwiatem gryki. Posiada szczególne właściwości antybiotyczne. Stosowany przy zapaleniu nerek i nadciśnieniu, uzupełnia niedobory żelaza.

Spadziowy: miód ze spadzi iglastej ma zabarwienie zielonkawe lub szarozielonkawe. Jego zapach jest lekko żywiczny, przypominający woń jodły. Miód ze spadzi liściastej ma odcień brunatnozielonkawy i lekko gorzkawy posmak. Obie odmiany są stosowane przy cukrzycy, w zapaleniach płuc, astmie, katarze.

Akacjowy: ma jasny odcień o żółtawym zabarwieniu, smak delikatny, ale lekko mdły, pięknie pachnie akacją. Miód ten ulega krystalizacji najwolniej ze wszystkich polskich miodów. Polecany diabetykom i osobom cierpiącym na schorzenia układu pokarmowego. Niezastąpiony przy nadkwaśności i chorobie wrzodowej.

Wrzosowy: barwy brunatnoczerwonej, o galaretowatej konsystencji. Pachnie wrzosem, ale niezbyt silnie. W smaku lekko gorzkawy, mimo to bardzo przyjemny. Dość szybko się krystalizuje. Stosowany przy schorzeniach dróg moczowych i prostaty.

Rzepakowy: o bardzo jasnej barwie. Ma smalcowatą konsystencję, szybko się krystalizuje. Najbogatszy w aminokwasy. Dobroczynny przy chorobach dróg żółciowych i miażdżycy, wzmacnia mięsień sercowy, leczy niewydolność krążenia.

* Aby służył jak najdłużej

Najlepsze warunki przechowywania miodu to: temperatura 10–24 st. C, brak światła, szczelne opakowania. Wyższa temperatura przechowywania przyspiesza rozpad enzymów zawartych w miodzie. Jeśli nie zostanie szczelnie zamknięty – wchłania wodę i zapachy z powietrza. Może to prowadzić do fermentacji.

* Lecz się miodem

Kuracja wzmacniająca
Wieczorem jedną łyżkę miodu rozpuść w szklance z letnią, przegotowaną wodą. Dodaj sok z połowy cytryny. Napój pozostaw na 10 do 12 godzin (ten czas jest potrzebny, aby uaktywniły się substancje zawarte w miodzie). Rano wypij go na czczo pół godziny przed posiłkiem. Stosuj tę kurację przez dwa miesiące, po czym zrób miesiąc przerwy – i od nowa – a zyskasz zdrowie na długie lata.

Uporczywy kaszel
Ćwierć kilograma miodu podgrzej do stanu płynnego. Dodaj 50 g sproszkowanego siemienia lnianego, 10 g anyżku oraz 10 g zmielonego imbiru. Dokładnie wymieszaj. Przy silnym kaszlu zażywaj trzy razy dziennie po łyżeczce.

Na poprawę pamięci
Szklankę soku z utartej na drobno cebuli wymieszaj ze szklanką miodu. Zażywaj po łyżeczce trzy razy dziennie przed jedzeniem lub dwie, trzy godziny po posiłku.

Przy bezsenności
Przed snem wypij szklankę ciepłej wody z rozpuszczoną w niej łyżką miodu, który jest świetnym środkiem nasennym.

Po chorobach
Podgrzej pół kilograma miodu do stanu płynnego (w większym naczyniu z wodą). Dodaj 20–25 migdałów i tyle samo zielonych liści pelargonii, które trzeba wcześniej rozdrobnić i stłuc na miazgę. Następnie dodaj trzy cytryny ze skórką, które wcześniej należy pokroić, usunąć z nich pestki i zmielić. Wszystko dokładnie wymieszaj. Spożywaj po jednej łyżce dwa, trzy razy dziennie kilkanaście minut przed jedzeniem.


Agnieszka Lesiak

Wcale nie jest tak, że można jeść miód w nieograniczonych ilościach. Łatwo popaść w przesadę. Oto dawki zalecane przez lekarzy:
– niemowlęta: 7 g dziennie,
– dzieci do 16 lat: 10–50 g dziennie,
– dorośli: 50–100 g dziennie.
Łyżka miodu to ok. 20 g, łyżeczka – ok. 10 g.

Rytuał miłości

Miód był składnikiem wielu mikstur sporządzanych przez zielarki i szeptunki. Służył też do magicznych rytuałów. Jeśli na przykład młoda dziewczyna chciała na zawsze podbić serce ukochanego chłopaka, który był „płochy”, czyli oglądał się za innymi, musiała w noc nowiu Księżyca wykąpać się w wodzie, w której rozpuściła miód zmieszany z naparem z szałwii. Następnie przy zapalonej świecy brała do ręki rzecz należącą do ukochanego i przewiązywała ją czerwoną wstążką, której końce maczała w miodzie. Taki pakunek trzy razy okrąża się płonącą świecą, mówiąc: „Jak miód słodki, jak ja gładka, tak ty mnie kochaj, inne zapomnij, mój bądź na zawsze, amen”.