Szkopuł tkwi w tym, by właściwie postawić diagnozę. Potem homeopata wyleczyć nas może nawet z tych chorób, o których nie wiemy, że je mamy.

Jak działa homeopatia? W skrócie określa ją stwierdzenie, że „podobne leczy podobne”. Czyli substancja, która wywołuje w dużej dawce chorobę, w małej dawce ją leczy.
Zasadę tę odkrył żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku niemiecki lekarz Samuel Hahnemann. Na przykład trująca naparstnica purpurowa powoduje nierówność tętna, częstoskurcz serca, a później zwolnienie jego akcji. Ale w mikrodawce usuwa takie właśnie objawy. Cała sztuka polega na tym, by dobrać najlepsze lekarstwo i trafić w samo sedno choroby.

Dla każdego coś innego
Każdy z nas jest inny i dlatego Hahnemann podzielił ludzi na określone typy konstytucyjne. Rozpoznaje się je po wyglądzie, określonych cechach charakteru i temperamencie. Każdy z nich ma skłonność do konkretnych chorób, i każdemu odpowiadają konkretne leki. W tym sensie homeopatia klasyczna różni się od tej, którą znamy z aptekarskich półek. Tu nie ma leku, który zawiera w sobie kilka składników i pomaga na grypę, bolące stawy czy ból żołądka. W homeopatii klasycznej przy sporządzaniu leku korzysta się tylko z jednego składnika, a lek dobiera indywidualnie. Niezwykle ważne jest to, że leczy się nie tylko jedną chorobę. Jeśli przychodzi pacjent z bólami głowy, bezsennością i nadkwasotą, nie dostaje trzech różnych lekarstw, lecz jedno – które usuwa wszystkie dolegliwości.

Sztuka diagnozy

To terapia całej osobowości. – Rodzimy się w pewien sposób doskonali, a potem ulegamy różnym szkodliwym wpływom – wyjaśnia, lekarz i homeopata. – I w którymś momencie zaczynamy chorować. To skutek tego, że odeszliśmy od swojej natury. Homeopatia oczyszcza nas ze wszystkich nabytych negatywnych wpływów i myśli, i pomaga wrócić do siebie.
Zadanie homeopaty polega na tym, żeby rozpoznać naszą naturę (czyli konstytucję) i określić źródło choroby. Dlatego przeprowadza długi i szczegółowy wywiad. Kiedy określi konstytucję – dobiera lek. Jeśli jest dobrze dobrany, znikną wszystkie objawy. Jeśli konstytucja została źle określona – wtedy lek nie zadziała, ale nie spowoduje żadnych skutków ubocznych. Dr Pałagin przyznaje, że spośród swoich pacjentów chorych na łuszczycę wyleczył połowę. Drugiej nie – bo nie udało mu się rozpoznać ich konstytucji.
Proces zdrowienia bywa bolesny, ponieważ, jak mówi dr Pałagin: – Jeśli lek jest dobrze dobrany, najpierw choroba się nasila. Po drodze uaktywniają się też wcześniejsze, „zaleczone” schorzenia. To tak, jakby odkrywać kolejne „maski”, bo homeopatia nie tylko leczy objawy fizyczne, lecz także wpływa na nasze emocje. Kiedy przerobimy jedną warstwę, pojawia się następna, i następna. Ale na końcu dochodzimy do naszej prawdziwej, niezakłóconej konstytucji.

Klasyka wśród leków

Przy sporządzaniu leków homeopatycznych korzysta się prawie wyłącznie ze składników naturalnych: roślin, niektórych produktów zwierzęcych oraz minerałów. Najpierw powstają z nich tzw. pranalewki, które następnie odpowiednio się rozcieńcza. W efekcie pozostaje zaledwie ślad „zapisany” w postaci fali elektromagnetycznej zawierającej wszystkie cechy substancji wyjściowej.
Leki, z których korzysta homeopatia klasyczna, różnią się od homeopatycznych leków sprzedawanych w aptekach nie tylko tym, że zawierają jeden składnik, lecz także wysokością potencji (czyli rozcieńczenia). Homeopatia klasyczna stosuje dosyć wysokie potencje. To dlatego, że niskie usuwają tylko symptomy choroby, a żeby całkowicie odzyskać zdrowie, trzeba przywrócić organizm do stanu równowagi. Ważne jest również, jak lekarstwo zostało przygotowane, ponieważ ma to wpływ na jego działanie. Dlatego dr Pałagin preferuje specyfiki wykonywane ręcznie.

tekst i zdjęcie: Irena A. Stanisławska

Warto wiedzieć

Wiele produktów osłabia działanie homeopatii: kawa, alkohol, napar z mięty, owoce cytrusowe i wieprzowina. W trakcie leczenia homeopatycznego nie należy też myć zębów pastą miętową (zastąp ją ziołową).

Popularne leki homeopatyczne

* Arnica (kupalnik górski) – wstrząs pourazowy, naciągnięcia mięśni, sińce.

* Arsenicum album (arszenik biały) – wymioty, biegunka, kurcze brzucha i żołądka, jakie obserwuje się po zatruciach pokarmowych; przeziębienia z katarem.

* Chamomilla (rumianek pospolity) – wszelkie choroby, przy których występują napady złego humoru i drażliwości, zwłaszcza u dzieci; ząbkowanie i kolka połączone z drażliwością.

* Gelsemium (jaśmin żółty) – grypa z osłabieniem i bolesnością mięśni, ogólne zmęczenie i osłabienie, dreszcze, gorączka.

* Hypericum (dziurawiec zwyczajny) – lek na urazy układu nerwowego; przeszywające bóle wzdłuż szlaków nerwowych.

* Nux vomica (kulczyba wronie oko) – zaburzenia żołądkowo–jelitowe, szczególnie po obfitym posiłku, zgaga, nudności.

* Pulsatilla (sasanka) – płaczliwość i zmienność nastroju, zwłaszcza u dzieci; zaburzenia miesiączkowania.

* Ruta (ruta zwyczajna) – nadwerężenia stawów, zwłaszcza skokowych i nadgarstka; zmęczenie oczu wynikające z przepracowania.